W pracy z pacjentem wykorzystuję następujące specjalne metody fizjoterapii i terapii manualnej:
Nowoczesna medycyna ortopedyczna dr Cyriaxa
Medycyna Ortopedyczna wg. Cyriax`a skupia się na diagnozie oraz zachowawczym leczeniu uszkodzeń tkanek miękkich narządu ruchu. Metoda ta skupia się głównie na: oglądaniu, wywiadzie, badaniu funkcjonalnym, palpacji, diagnozie, różnicowaniu diagnozy oraz na technikach leczenia zaburzeń tkanek miękkich, takich jak: masaż poprzeczny głęboki, mobilizacje, trakcje oraz manipulacje.
Terapia manualna Mulligana
Koncepcja Briana Mulligana - cała jego metoda, na którą składa się bardzo duża ilość różnorodnych specjalistycznych technik - opiera się na wielu zasadach. Brian Mulligan opracował, a następnie opublikował zasady stosowania takich technik jak "NAG", "SNAG", "odwrotne NAG" oraz mobilizacje połączone ruchem /tzw. techniki "MWM"/ i wiele innych. Są to techniki działające bezpośrednio na stawy, a pośrednio na układ nerwowo-mięśniowy. Nowatorskie podejście jego konceptu polega m.in. na połączeniu ruchu biernego wykonywanego przez terapeutę i ruchu czynnego wykonywanego przez pacjenta.
Sucha igłoterapia
Mianem suchego igłowania określa się metodę, która polega na wykorzystaniu specjalnych igieł do nakłuwania określonych punktów spustowych (tzw. trigger points – TrP). Miejsca te zwykle występują w obrębie pasm mięśniowo-powięziowych i odznaczają się wyjątkowo wysokim poziomem wrażliwości. Efektem tego jest duża tkliwość takowych punktów, co obrazują silne dolegliwości bólowe (zwykle promieniujące lub rzutowane – odczuwane niekiedy w zupełnie innych strukturach). Co więcej, trigger points są stosunkowo łatwe do rozpoznania, czego dowodami są wyczuwalna grubość i twardość.
Terapia narzędziowe IASTM
IASTM - Instrument Assisted SoftTissue Mobilization jest to forma mobilizacji tkanki miękkiej z użyciem narzędzi. Metoda ta wykorzystuje specjalnie zaprojektowane narzędzia, wykonane ze stali chirurgicznej. Rezonowanie metalu podczas ślizgu po powierzchni tkanek daje zwrotne informacje czuciowe, powierzchownego napięcia tkanek, nieporównywalne z żadną inna formą badania napięć tkankowych. Dzięki temu terapeuta ma możliwość dokładnego diagnozowania i skutecznego leczenia obszarów, wykazujących cechy zwłóknienia tkanki miękkiej lub chronicznego zapalenia. Umożliwia ona skutecznie zwalczanie adhezji powięziowych oraz daje szerokie pole możliwości do pracy na bliznach. Terapii mogą zostać poddane wszystkie ograniczone mięśniowo-powięziowe przykręgosłupowe odcinki począwszy od powięzi w okolicy miednicy poprzez kość krzyżową, w części lędźwiowej oraz piersiowo-lędźwiowej przez tylną okolicę łopatki i barków, aż do szyjnego odcinka kręgosłupa i potylicy oraz czaszki. Terapia sprawdza się także na mięśniowo-powięziowych strukturach leżących na przedniej części klatki piersiowej, tułowia a także okolice brzucha. Proces leczenia polega na zwiększeniu proliferacyjnej inwazji krwi, substancji odżywczych oraz fibroblastów w obszarze objętym terapią, co będzie skutkowało odkładaniem się kolagenu oraz jego dojrzewaniu.
Pinoterapia
Jedna z bardziej skutecznych metod wykorzystywanych w leczeniu dolegliwości bólowych, łagodzeniu skutków urazów oraz leczeniu lub wspomaganiu leczenia blizn, wielu schorzeń ortopedycznych i neurologicznych.
Pinoterapia zakorzeniona jest w neurofizjologii, biomechanice, klasycznej ortopedii, i zdobyczach szeroko pojętej terapii manualnej. W aspekcie technicznym pinoterapia jest wyjątkową kompilacją tego, co najskuteczniejsze w różnorodnych technikach manualnych, narzędziowych, tworząc kompleksową metodę leczenia. Opierając się na obserwacjach własnych, autor metody skojarzył różne typy budowy pacjentów z gęstością ich tkanek miękkich, z rodzajem reaktywności na bodźce oraz z poszczególnymi mechanizmami przenoszenia informacji w organizmie (tzw. pięć układów regulacyjnych). Tak powstała oryginalna typologia ułatwiająca dedykowanie określonych metod terapii określonym typom pacjentów. Wspomniana typologia stanowi więc jeden z trzech filarów tzw. „triady diagnostycznej” pozwalającej na skuteczne i bezpieczne postawienie pinoterapeutycznej diagnozy i zakwalifikowanie pacjenta do maksymalnie celowanej terapii.
Plastrowanie dynamiczne / kinesiology taping / kiesiotaping
Kinesiotaping (Kinesiology Taping), zwany także plastrowaniem dynamicznym, to jedna z metod terapeutycznych wykorzystywanych przez fizjoterapeutów. Jest to oklejanie specjalnymi, elastycznymi taśmami ściśle określonych obszarów ciała. Koncepcja ta została szczególnie mocno spopularyzowana w ciągu ostatnich 10 lat, jej twórcą jest japoński chiropraktyk dr Kenzo Kase, który opracował materiał do produkcji taśm oraz sposoby aplikacji, uwzględniając różne dysfunkcje, nie tylko w obrębie narządu ruchu, ale również układu limfatycznego, czy możliwości wykorzystania w terapii blizn.
Kinezjotaping, mimo braku jakichkolwiek substancji chemicznych, farmakologicznych, które miałyby przenikać przez skórę, wykazuje niezwykle korzystne, udokumentowane licznymi publikacjami działanie. Efekt bardzo często jest natychmiastowy. Oczywiście proces leczenia wymaga wielu różnych środków i nie należy traktować tej metody jako panaceum na wszystkie problemy narządu ruchu, ale warto mieć na uwadze, że kinesiotaping jako jedna z nielicznych technik pozwala szybko pozbyć się bólu lub przynajmniej go zredukować.
PNF - Proprioceptive Neuromuscular Facilitation
Metoda PNF, czyli proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu, to metoda kompleksowej kinezyterapii, oparta na neurofizjologicznych zasadach wykonywania czynności ruchowych i ich rozwoju w trakcie życia człowieka, wykorzystywana do odzyskiwania utraconych lub kształtowania zaburzonych umiejętności ruchowych. Metoda uwzględnia odczuwanie własnego ruchu (propriocepcję) oraz skupia się na ułatwianiu ruchu zgodnego z fizjologicznymi sposobami wykonywania jak najbardziej skutecznej czynnościowo aktywności ruchowej. Metodę PNF stosuje się w leczeniu i rehabilitacji pacjentów z zaburzeniami w obrębie układu kostno-stawowego, mięśniowego i nerwowego.